- 213 -

1360, 24 VII

Rajcy miasta Wrocławia (Breslow) wydają 26 szczegółowych postanowień dotyczących handlu w mieście Wrocławiu:

1. Ten kto zajmuje się kupiectwem, ma to czynić według prawa, aby nie przynosić miastu złej opinii.

2. Nie wolno pożyczać pieniędzy za złoto ani za jakikolwiek towar niewiadomego pochodzenia.

3. Nie wolno nikomu sprzedawać złota lub złotych monet za cokolwiek innego niż za aktualnie będące w obiegu pieniądze pod karą 1 grzywny od 1 grzywny złota i 1 skojec fenigów od każdej złotej monety.

4. Nie wolno nikomu obcemu dawać na kredyt tkaniny, miedzi, wosku, pieprzu lub jakiegokolwiek innego towaru tylko mieszczaninowi wrocławskiemu pod karą 1/2 wiardunku od każdej grzywny.

5. Nie wolno kramarzom sprzedawać towarów należących do kościoła i do innych, z których nie płaci się miastu podatków, pod karą 1/2 wiardunku od każdej grzywny.

6. Nikomu nie wolno powtórnie odkupić tkaninę lub inny towar ani powtórnie go sprzedawać, ani sprzedanego towaru przetrzymywać przez noc. Można oferować do kupna tylko towar wiadomego pochodzenia pod karą 1/2 wiardunku od 1 grzywny.

7. Nikomu nie wolno wyceniać towarów danych na kredyt i żądać za nie dowolnej sumy pieniędzy w miejsce towaru.

8. Nikt nie powinien odstręczać drugiemu kupca, obrzydzać, ganić towar lub przeszkadzać w kupnie pod karą 1 grzywny od każdego kawałka sukna.

9. Nikomu nie wolno oskarżać. że kupiec jest producentem sukna, tak jak jest to we Flandrii (Vlandern), pod karą 1 grzywny od sztuki sukna.

10. Nikomu nie wolno sprzedawać ani umawiać się co do sprzedaży ubioru lub innego towaru, jeśli nie jest on wystawiony na sprzedaż, pod karą utraty prawa kupieckiego.

11. Żadnemu gościowi nie wolno sprzedawać innemu gościowi w mieście Wrocławiu złota, srebra. złotej monety, wina, śledzi, ryb, koni i bydła z wyjątkiem 2 wolnych targów, na których wolno sprzedawać wszystkie towary, a jeżeli ktoś tak czyni nawet w domu. to powinien być ukarany.

12. Żaden gość nie może drugiemu gościowi wypożyczać tkaniny ani jakiegokolwiek innego towaru pod karą 1/2 wiardunku od każdej grzywny.

13. Żadnemu z mieszczan wrocławskich nie wolno sprzedawać towaru, który pozostawił mu gość, ani sprzedawać go w jego imieniu innemu gościowi, ani kupować towaru dla gości pod karą 1/2 wiardunku od każdej grzywny.

14. Każdy tkacz powinien produkować sukno o długości 40 łokci, a krótkie o długości 33 łokci, jeżeli dostarcza krótsze sztuki, to należy je odrzucać, pozostawiając do sprzedaży tylko dłuższe sztuki.

15. Żadnemu tkaczowi nie wolno sporządzać przędzy, w przeciwnym razie należy ją zarekwirować.

16. Żaden tkacz nie może sprzedawać bezpośrednio tkaniny, a jeżeli tak czyni, to ma płacić karę 1 wiardunku, w wypadku gdy wie o tym kupiec i nie powiadomi zarządcy kramów, to musi płacić również karę 1 wiardunku.

17. Ze wszystkich kar 2 grosze należą się miastu, a trzeci kupcom.

18. Nikt, kto nie posiada kramu, nie może sprzedawać detalicznie sukna z Gandawy (Gint, Belgia), Brukseli (Brossil, Belgia), i Louvain (Louin, Belgia) pod karą 3 grzywien od sztuki i konfiskaty tkaniny.

19. Nikt, kto nie posiada kramu, nie może sprzedawać tkaniny ozdobnej pod karą 1 1/2 grzywny i konfiskaty tkaniny. Kto tnie sukno z Brugii (Bruges, Brug, Belgia) lub z Mechel nie posiadając kramu może być ukarany 2 grzywnami i konfiskatą tkaniny. Kto tnie sukno z Ypres albo Ypern (Yppir, Belgia) i z Korterich nie posiadając kramu może być ukarany 1 1/2 grzywny od sztuki i konfiskatą tkaniny.

20. Nikomu, kto nie posiada kramu bez względu na to kimkolwiek jest, nie można sprzedawać towaru detalicznie pod karą 3 wiardunków od sztuki. Jeżeli tkacz zostanie na tym przyłapany, wówczas ma płacić taką karę, jaka została ustalona z radą miejską, przysięgłymi i zarządcą kramów. Aktualnie zostało ustalone, iż kara taka ma wynosić 3 wiardunki oraz konfiskatę tkaniny i zakaz wykonywania zawodu na tak długo, jak zostanie to ustalone z zarządcą kramów.

21. Jeżeli zakupu sukna dokonają 3 osoby i zechcą tę tkaninę podzielić, to mają tego dokonać bezpośrednio przed kramem i dzielić ją na równe części pod karą 1/2 grzywny. Takiej samej karze ma podlegać również postrzygacz.

22. Każdy kupiec, który nie ma kramu a sprzedaje tkaniny ozdobne, musi je podzielić na 3 kawałki przed domem kupieckim pod karą 3 grzywien.

23. Żadnemu kupcowi nie wolno kroić tkaniny z frędzlami z Arras (Harras, Francja) i z Berwer ani tkanin wełnianych pod karą 1 grzywny i konfiskaty tkaniny.

24. Z kar 2/3 należy się zarządcy komory, a 1/3 kupcom. Zarządca powinien wysłać swojego pełnomocnika do kupców w momentach konfiskaty, jeżeli tego nie uczyni, to nie ma prawa do udziału w dochodach z kar.

25. Zarządca komory powinien przestrzegać prawa i sprawować nadzór prawny nad kupcami.

26. Powyższe przepisy handlowe mają prawo zmieniać rajcy miejscy.

Oryg.: niem., AP Wrocław, Akta m. Wrocławia, Dok. sygn. 1360, 24 VII.
Druk: CDS, VIII, s. 49, nr 34; Bresl. Urkb., s. 198, nr 226.

Uniwersytet Wrocławski - Centrum Badań Śląskoznawczych i Bohemistycznych - Wrocław - Warszawa - Regesty Śląskie t. V - 1360 - Opracowała: Janina Gilewska-Dubis